“Sen güçlüsün” sözü hayatın içinde sıklıkla duyduğumuz, yakınlarımız tarafından bize söylenen bir sözdür. Bizi motive etmek ve güç vermek için söylendiğini bilsek de kriz dönemlerinde genellikle tam tersi bir etkiye sahiptir. Kendimizi  “güçlü” hissetmediğimiz zamanlar çoğunluktadır aslında. Önemli olan “güçlü” değil “dirayetli” olabilmektir. Yaşam boyu zorlandığımız zamanlar olması, gücümüzü kaybettiğimiz anlar yaşamamız hatta tükendiğimizi, son noktaya geldiğimizi düşünmemiz kaçınılmazdır. Esas güçlülük tekrar tekrar ayağa kalkabilmektir. Son noktaya kadar geldiğimizi ya da dibe vurduğumuzu hissettiğimiz zamanlarda kendimize izin vererek durmak ve ihtiyaçlarımıza kulak vermek gerekir. İç sesimiz bize ne söylüyor? Durup dinlememizi mi? Uzaklaşmamızı ya da yardım almamızı mı? Yoksa başka bir yol denememizi mi? Böyle zamanlarda yapacağımız “sıçrayışlar” zorluğun içinden gelişerek ve büyüyerek çıkmamıza da olanak sağlayacağı için çok önemlidir. Sık kullanılan anlatımıyla havuzun dibinden hız alarak yüzeye ulaşmak daha kolaydır.

Zorlu yaşam deneyimleri ve çeşitli travmalar kendimizi tekrar tekrar keşfetmemiz için olanak sağlarlar. Böyle zamanların sonrasında hep, “bunu başaracağımı hiç düşünmemiştim” ya da “buna dayanamam diye düşünürdüm” deriz.  İşte bu noktada artık zorluklar öncesi olduğumuz kişiden başkalaşmışızdır. Bu sıçrayış anları, en korku dolu en çaresiz zamanların ardından bir merhem görevi görerek kendimiz ve dünya ile ilişkimizin iyileşmesine de katkıda bulunur. Fark ettiklerimizi ve duygularımızı sözel ya da yazılı olarak çeşitli şekillerde ifade etmek bu süreci hızlandırır, belirsizliklerin içinde netlik kazanmamızı sağlar. Bu bakış açısı yaşama karşı daha cesaretli daha istekli olmamızı sağlayarak, yeniliklerden ve değişimden kaçmamamıza da olanak tanıyacaktır.

Unutulmamalıdır ki hayatımız tıpkı nefes alıp vermek gibi yükselerek ve alçalarak ilerler. Mutluluklar, heyecanlı ve sevinçli deneyimler kadar krizler ve çeşitli güçlükler yaşarız. O halde güç değil “sıçrama mekanizmamızı” anlamalı ve geliştirmeliyiz.